Een jaar later

Mijn eerste week stond helemaal in het teken van de herdenkingen op zaterdag 8 november. De meeste collega’s zijn zelf allemaal survivors van de tyfoon. De term survivor (overlevende) wordt bewust gebruikt in plaats van victim (slachtoffer) omdat dit eerste veel krachtiger klinkt. Die (veer)kracht hebben de Filippijnen het afgelopen jaar ook heel duidelijk laten zien.
Zo’n eerste week is toch ook weer even wennen. Het warme klimaat, alle nieuwe informatie en op sommige dagen een overvol kantoor. In de restaurants klinkt al de kerstmuziek. Inmiddels staat op kantoor ook al een (kleine) kunstkerstboom inclusief de flikkerende gekleurde lichtjes. Hier geen discussies over zwarte pieten. Je kunt goed merken dat de elektriciteit overal weer is hersteld.
Afgelopen zaterdag 8 november was een bijzondere dag. Er waren zoveel activiteiten gepland dat er heel wat coördinatie aan vooraf ging wie waar WorldRenew zou vertegenwoordigen. De dag begon met een stille tocht in de vroege ochtend. Voor het gemeentehuis hadden bijna alle NGO’s die werkzaam zijn in Tacloban een stand ingericht waar hun werk werd gepresenteerd. Er was veel belangstelling van de media. Vervolgens waren we uitgenodigd voor een lunch bij de burgemeester en werd door Imelda Marcos (die van de schoenen weet je nog) een certificaat uitgereikt aan de (I)NGO’s als blijk van erkentelijkheid. De grand dame die inmiddels al bijna negentig jaar is, komt van Leyte en is in deze contreien nog erg populair. De burgemeester is haar neef en dat zorgde ook weer voor politieke verwikkelingen, want de president is van een andere politieke tak en liet zich dan ook niet zien in Tacloban. Hij werd hier tijdens een persconferentie door de burgemeester keihard op veroordeeld. Tacloban voelt zich door de regering erg in de steek gelaten. Triest dat zelfs zo’n vreselijke ramp toch niet partijen kan verenigen en politiek de boventoon voert. Vooral de avond was erg indrukwekkend. Er waren zo’n 24.000 kaarsen uitgedeeld die brandden langs de route, van de luchthaven naar de binnenstad (24 km). Ook in alle andere straten in het centrum waren aan de kant van de weg rijen kaarsen aangestoken.
Nu een jaar later, zie je overal de door hulporganisaties gebouwde huizen verrijzen. Het meest indrukwekkende vind ik nog hoe de natuur zich heeft hersteld. Leyte is weer groen! In barangay 89, een wijk in Tacloban waar WorldRenew werkzaam is en waar 400 doden waren te betreuren, verhoopt het herstel echter zeer moeizaam. De meeste verwoeste huizen in deze wijk vallen binnen 40 meter zone langs de kust waar niet meer gebouwd mag worden. Waar de bewoners dan wel naar toe kunnen, weet nog niemand. De mensen leven dus nog steeds in een tent op de fundering van hun oude huis in grote onzekerheid. Het gaf mij een wat dubbel gevoel afgelopen zaterdag: enerzijds de enorme aandacht en erkentelijkheid voor alle hulp die is gegeven, anderzijds zijn er nog zoveel mensen die al een jaar wachten op hulp.
Verder staat deze week vooral in het teken van reizen naar onze projectlocaties en het kennismaken met het werk. Ook wordt mijn eigen rol steeds duidelijker. Die is met name gericht op het werk in de communities en het aansturen van de community organizers. In de eerste plaats rondom de activiteiten op het gebied van psycho sociale hulpverlening, maar ook breder. Zo ontdekte ik dat een van families waarvoor WorldRenew het huis herstelt, bestaat uit een vader een zoon van 10 jaar. De moeder heeft het gezin verlaten toen de jongen nog maar 1 jaar oud was. De jongen gaat niet naar school omdat zijn vader het boekengeld en uniform niet kan betalen. Uit inventarisatie blijkt dat in de 5 barangays in Dulag waar World Renew werkzaam is, veel meer van dit soort situaties zijn. Samen met de community organizers, gaan we nu kijken of we een plan kunnen opstellen om in deze situatie verandering aan te brengen. Coördinatie met andere NGO’s die zich bezighouden met dit thema is daarbij erg belangrijk. Ik ben mijn nieuwe werkgever dankbaar voor de ruimte die ik hierin krijg. Hiermee is ook een andere fase aangebroken: van noodhulp naar duurzame ontwikkeling.