Kathmandu back to normal

Ruim twee maanden zijn inmiddels verstreken sinds ik toch vrij overhaast en onverwacht Nederland verliet om in Nepal voor Medair te gaan werken. Inmiddels is de ergste hectiek wat over en zijn we wat meer in een `normaal` ritme terecht gekomen. Het Medairteam is verhuisd en we wonen en werken nu in een eigen teamhuis. Op maandag en donderdag werk ik meestal vanuit het kantoor van onze partner Mission East. Kathmandu is een leuke stad om te wonen en de wekelijkse routines beginnen een beetje in te komen zoals op zaterdagochtend naar de lokale markt en met een collega wat rondstruinen in Thamel, het toeristencentrum met leuke winkeltjes etc. Hoewel in de dorpen de effecten van de aardbeving nog volop zichtbaar zij, is het normale leven in Kathmandu volop hervat. Dat merk je ook aan het vele verkeer. Ons huis is omgeven door hoge bergen, heuvels moet ik hier eigenlijk zeggen en we hebben net als de meeste buren een prachtig dakterras. Overigens is het rond deze tijd van het jaar maar zelden dat je de `echte` bergen kunt zien, omdat het regenseizoen is. Dat regenseizoen, speelt ons trouwens , niet overwacht, behoorlijk parten. Aardverschuivingen en overstromingen waren altijd al een jaarlijks terugkerend probleem in Nepal, maar door de recente aardbeving, is het gevaar alleen maar grotere geworden. Gelukkig zijn bijna alle geplande distributies nu geklaard. Een aantal dorpen hebben we met helicopters kunnen bereiken. Dat vergde veel geduld van een aantal van mijn collega`s die heel wat uren hebben moeten wachten op het vliegveld of na lange tijd wachten zonder resultaat terug moesten keren omdat het weer te slecht was om te vliegen.
Ook de aardverschuivingen zijn een groot probleem. Het is niet de eerste keer dat onze auto`s vast kwamen te zitten doordat de weg geblokkeerd was door een aardverschuiving. Zelf ben ik naar zo`n afgelegen plek gereisd om te helpen met distributies en het was best spannend. Ook de dorpsbewoners zijn erg bang en voelen zich niet veilig. Momenteel is de overheid dan ook bezig met het evacueren van dorpen. Ons Medair team bestond tot vandaag uit 8 personen met 7 verschillende nationaliteiten: 2 Amerikanen, 1 Brit, 1 collega uit Litouwen, 1 uit India,1 uit Duitsland, mijzelf uiteraard en onze collega uit Tasmania is net weer vertrokken. Er is veel komen en gaan van mensen geweest, dat vraagt iedere keer weer even aanpassen. Nu we richting de drie maanden komen, zie je hier ook verandering in komen. Ik verwacht dat het expat team binnenkort ook kleiner zal worden omdat we hard bezig zijn ( en met success) om lokale mensen aan te nemen. Dat mag ook wel, want de overheid wordt steeds kritischer op het aantal international organisaties dat werkzaam is in Nepal. Momenteel werk ik met de deadline van 3 maanden in het vooruitzicht aan de voorbereiding van de eerste donorreporten en werk en denk ik mee over de volgende fase van het project, waarvan de voorbereidingen momenteel al in volle gang zijn. Het werk geeft veel voldoening. Een hartelijke groet,
Monica